Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν Με είναι η μόνη παράκληση που έρχεται στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε πώς νιώθουμε μόνοι. Δεν είσαι μόνος. Πότε δεν είσαι μόνος. Ο πόνος που νιώθεις είναι πραγματικός και δεν πειράζει να τον νιώσεις.
Ο άνθρωπος του Χριστού κάνει τα πάντα στην προσευχή. Και η δυσκολία και η λύπη τον κάνει να προσεύχεται. Ό,τι του συμβεί αμέσως και ό,τι δει, ακόμα κι αν δεν μας φανερωθεί, είναι πάντα σε διαρκή προσευχή.
Το απόσπασμα αυτό ελήφθη από το βιβλίο Ο Βίος του Αγίου Αντωνίου του Αθανασίου Αλεξανδρείας, ο οποίος έγινε χριστιανός στα νιάτα του και πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή ως ασκητής. Θεωρείται ο πατέρας του χριστιανικού μοναχισμού.
Υπάρχουν πολλά οφέλη που μπορούμε να έχουμε από την προσευχή στον Ιησού Χριστό, όπως η καθοδήγηση στη ζωή και η ασφάλεια από τις κακές δυνάμεις.
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αϋπνία. να μη σκέπτεσαι τον ύπνο.
Σήκω, βγες έξω, πήγαινε πίσω στο δωμάτιο, πέσε στο κρεβάτι όπως την πρώτη φορά, άσχετα αν θα κοιμηθείς. Συγκεντρωθείτε, ψάλτε το εγκώμιο και μετά τρεις φορές «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με;»
Θα έρθει λοιπόν ο ύπνος. Όλα είναι μέσα μας, ένστικτο και όλα, αναζητούν την ικανοποίηση. Αν δεν τους ικανοποιήσουμε, θα ανταποδώσουν μια μέρα, εκτός κι αν τους οδηγήσουμε σε άλλα μέρη, σε υψηλότερα μέρη, στον Θεό. Είναι προτιμότερο να τον περιφρονείς παρά να στέκεσαι έξω από την πόρτα κυνηγώντας τον εχθρό.
Το κακό έρχεται από εδώ; Δώστε απαλά από εκεί. Έρχεται δηλαδή το κακό να σε προσβάλει, δίνεις την εσωτερική σου δύναμη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλώ: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. Κι όταν γεμίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!
Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση; Στραφείτε στον Χριστό. Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.
Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα σ’ αυτά.
Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεστε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.
Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα (δηλ. ο διάβολος) και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν’ απαλλαγείτε από αυτές.
Ν’ αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν’ αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κλπ.». Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. Έτσι θ’ αντιδράσετε χειρότερα.
Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ’ αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος.
Κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο. Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ’ αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.
Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.
