Η Διδασκαλία της Αγάπης
Μια κυρία που νόμιζε ότι πίστευε πολύ, προσευχόταν και παρακαλούσε τον Κύριο:
– Εγώ Χριστέ, που τόσο σε αγαπώ, θέλω να έρθεις στο σπίτι μου! Παρόλο που τόσα χρόνια προσεύχομαι και κάνω το θέλημά Σου, δεν σε είδα ποτέ μου, να έρχεσαι στο σπίτι μου.
Της παρουσιάζεται τότε ο Χριστός στο όνειρό της και της λέει:
– Θα έρθω αύριο!
– Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, θα ετοιμαστώ και θα σε περιμένω, του απάντησε. Πράγματι την άλλη μέρα, η κυρία σηκώθηκε πρωί-πρωί, άρχισε να πλένει να καθαρίζει, να ετοιμάζει το φαγητό, περιμένοντας τον Κύριο.
Στο μεταξύ, κατά το μεσημεράκι, πέρασε από το σπίτι της ένας ζητιάνος, αλλά εκείνη τον έδιωξε.
– Φεύγα τώρα και έλα αύριο, του είπε.
Λίγο αργότερα ήρθε μια χήρα, που ζητούσε και εκείνη ελεημοσύνη, αλλά και εκείνη την έδιωξε με τρόπο.
Κατά το απογευμάτακι, πέρασε από το σπίτι της, ένας παιδί, που της ζήτησε λίγο φαγητό, αλλά και αυτό το έδιωξε. Έτσι νύχτωσε, χωρίς να έρθει ο Χριστός…
Το βράδυ γονάτισε στο εικονοστάσι και προσευχήθηκε διαμαρτυρόμενη. Της παρουσιάζεται ο Κύριος και της λέει:
– Γιατί διαμαρτύρεσαι; Εγώ ήρθα αλλά σε με έδιωξες!
– Μα πότε ήρθες Κύριε; Εγώ όλη μέρα στο σπίτι μου ήμουνα!
Και της λέει ο Κύριος:
– Ήρθα με το πρόσωπο του ζητιάνου, αλλά εσύ τον έδιωξες. Η γυναίκα που ήρθε το μεσημέρι, ήμουν Εγώ! Και το παιδί που ήρθε το απόγευμα ήμουνα Εγώ! Αλλά εσύ με έδιωξες…
Δεν γνωρίζεις ότι στό πρόσωπο τών συνανθρώπων σού παρουσιάζομαι;
